Görünmeyen Şiiri - Savaş Barha

Ne aynada göründüğümüz gibi,
Ne de başkalarının bizi tanıdığı gibiyiz.
Biz, sizin bizi tasavvur ettiğiniz gibi değiliz.
Bizi bilen, yalnız biziz.

Ne güldüğümüz kadar mutlu,
ne ağladığımız kadar hüzünlüyüz.
Gülerken yüzümüz hep maskelidir bizim.
Ağlarken ise kuytu köşelerdeyiz.

Acılarımızı kırbaç yapıp sırtımızda eskittik.
Dikenli telleri ayaklarımıza biz bağladık.

Heyhat!
Akşam olmaya görsün.
Yağmur gözlerimizden akar.