Görüngü Şiiri - Ercan Keskin

Dışarıda hava kurşuni griydi
İkindi sonrası yağmur serpintisi
İçerde terk edilmiş bir göz çifti
Hayat devam ediyordu besbelli
O saat bir yerde durdu
Yelkovanı çeyrek bir yerdeydi
Dikey mi koşut mu neydi
On beş dakikada olan olmuştu
Bu anlatılan ne olabilir ki
Yalnız adam elinde kol saati
Hangi pozisyonda bakıyor
Veya iz bırakan görüngü neydi
Zaman mekân durumsallığı
Ancak neden bu kendiliğinden
Böylesine curcunalı terane
Hangi yıkımın anlık duygusallığı
Evet, bu bir zaman kesiti
Unutamamanın nekahet evresi

Sonra karanlık sahile inildi
Görünen sadece dalga köpükleriydi
Usulca kıyıya dokunuşları
Sanki yalnız olmadığımızı söylemek
İstercesineydi
Evrenle iç içeliğimizi
Haykıran bir seslenişti bu
Gör beni, duy beni diyordu
Doğaya kapatmamalıyız gözlerimizi