Ey sevdası ölüm, ölümü dirim toprak!
Yazgın mı
ferman mı uyuduğun yosma tenli sunak?
Hepsi kaç çocuktuk bir de nifak ah!
Urumeli’nden Kâbe’ye yol uzak.
Ne komşumdan bir tas su, ne
suyumdan umar, takın surları boynuma;
sanki esir...
Yalnız gece karadır. Çarşaf
yatağa serilir; nakışlı, ak. Saç teli rüzgâr.
Tanrı tırnağını kesmiş, gök hilal gece.
Takanın patırdayan sesi, heyemola!
Her karanlık
çıkar mı Bandırma yola?
Sümer, Hitit, İyonya, Keykubat, Selim,
dirilin!
Kayıt Tarihi : 24.9.2006 18:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!