Oturup bir tepeye yahut bir akşam vakti seyahatte şehrin ışıklarını seyre koyulursun ve o ışıklar aydınlatır ya ruhunu
Kim bilir içinde nice ışık var, kim bilir onlar ne derece aydınlatır seni
Bilmezsin...
Zaman zaman çıkmalı insan içindeki bir tepeye, seyahate
Hep kendisinde bulunan, yanan ışıklar huzur vermeli ruhuna
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim