Görünemedin Şiiri - İbrahim Özdemir 2

GÖRÜNEMEDİN

Geceleri renk renk ışıttım,
Gamda güneşi bile üşüttüm,
Her duyduğum seste seni işittim,
Ama ne çare sen bana görünemedin.

Azgın rüzgarlarda esen nefesimdi,
Gördüğüm her boşlukta gezen benim ismimdi,
gel gel artık gel diyen benim sesimdi,
Yinede sen bana azıcık bile görünemedin.

Elimde var olan hükmün kul hükmünde,
Sensizlikte bomboş geçti her bir günümde,
Hiç olmasa görünsen gerçekte olmasa bile düşte,
Sen onu bile reva görmeyip te görünemedin.

Kurumuş dağlar taşlar renk desen döşendi,
Tek ayak üstünde kaç kere umutlarım dövündü,
Sayısızca geçmiş anılarımın darbelerinde sövüldü,
Ne yaptıysam boş bir defa bile bana görünemedin.

Oldu olacak tuttu gırtlağım artık zaman
B u kadar acı neden ne suç işledim söyle yaradan,
zalim kahpe felek sana iğne deliğinden baktıran,
Kabir vahımda zaman olunca bile bana görünemedin.

(demyanli) İbrahim ÖZDEMİR