Göründüğümün Alacasındayım

Benim yaşamaya hiç fırsatım olmadı ve ben hiç
Yaşamadım yarım kalan yalnızlıklarda...
Yalnız bir yalnızlığım vardı
Ve beni inletmeliydi hayatım boyunca
Ve yaşamalıydım o bahtsız kederi kendi kafamda
Ama olmadı; yaşayamadım ya da yaşatmadılar...
Kafamı kaldırıp yalnız olduğumu anlamak hiç filmlerdeki gibi değildi
Laf aramızda keşke öyle olsaydı diyorum belki de...
Acımasızlık sarmış dört bir yanımızı
Ve ben hiç yaşamamışım hayatımı kader hasbel kader!
Bizim köyünde bir kavalcısı olmalıydı
Bizim evinde kerpiçten değil kolondan girişleri olmalıydı
Benim kendime ait bir hayatım olmalıydı
Ve ben hiç yaşamamalıydım belki de...
Yarını görmeyen sabahlardayım Allah sonumuzu hayır eyleye...
Sahtelik içimizde derlerdi de inanmazdım ve susardım
Ama hayat öyle değilmiş meğer sahteymiş
Hemde hiç yaşama hevesi olmayacak kader sahte!
Göründüğümün alacasındayım bugün ve hiç alacalı olmuyor yüreğim,
Ben yine de yazmalıydım yaşadıklarımı önsözsüz,girişsiz..
Her satırda da ağlamalıydım,
Yaşadığımı anlamak için yaşamaya dair yaşamlar için..
Kadermiş meğerse hayattan esintilerim,
Yaşamımın her sahnesinde göz gezdirişim.
Hayatta en mavi bendim bir de asi deniz
Ki asi iseniz deniz de mavi de sizsiniz.
Bugün bu kadar yazmalıydım belki de,
Bir daha ki yazımda yazmak üzere...