Göründüğüm Değilim Şiiri - Şükrü Nişancı

Ne haldeyim bir bilsen MAYIS yaklaşıyor ya
Bir hüzne doludizgin yılkı yılkı atlarla.
sürülmüşüm. Önümde DEREBAŞI uçurum
düştüğüm günden beri, karlı sırlı sulara
CUMAm mübarek değil,
Üstüme de farz değil,
yaşadığım diyarda
özbe öz mühacirim.

Deme ki gelir bahar, giderken cıvıl cıvıl
doldurur harmanları, benekli sıvırcıklar
Evcilik oynar, kahmut toplar,
tarla tarla,
Siğilli nasırlı ellerin, aybını çeken,
kalbi zümrüt çocuklar..

Korgözeden su gelir buz gibi
tutulmadan önce yaşanır oruçlar yine
ashab-kef misali unutulmuş bir anda
Orta yoldan görünür Armutçular.

Sen öyle kal güzel günlerde, zamanlarda, bayramlarda,
selamlarda sabahlarda,
“bir peri suret görünsün, bir hayal sana”
Ben efkârımı çizerken, zemheri camlarına,
kelebeklerin konup konamadığı dere çamurlarına
ve şimdi….yağmaya küskün nisan bulutlarına,
Buruşturulmuş bir takvim yaprağı gibi duvar yarıklarında
kalmamı anlarsın da.
eskisi zamanlardaki gibi,
Okutamam, okutturamam kendimi sana,

Anla en yakındaki en uzağım,
Benim için gün ağdı, susmak burcuna vakit…
Yemin etmişçesine Allaha
Kırmanlara yuva kurmaz, kırlangıçlar bir daha,
KADİR kıymet bilmediklerimiz gittikten buyana

Muttarit.

Boşluğa düşer gibi yürümekse yürümek.
Hala yaşıyor gibi görünmekse görünmek
Eski zaman fotoğraflarından daha cansız, esrik
Buğulu aynalar arkasında suretim
Ben artık göründüğüm değilim

Bayburt-2019