Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Eğer sevginiz gerçek sevgiyse her zorluğa gögüs germeye değer......... yeter ki siz isteyin.yılmayın allah verecektir bu sevginin karşılığını. kutlarım sevgiler ve saygılar
Sevdim...
Şükür, sonuna kadar
Ayrılıklarla yandım, kaybolana kadar
Sevgi, gerçek sevgiyse eğer
Aşk için bir ömür beklemeye değer
Her çileyi çektikten sonra...
değer yanmaya/
değer her lahza anmaya...
saygılar üstadım
Sevmek...
Ama sonuna kadar sevebilmek
Başlı başına ödül, insanlığına
Anladım yokluğunu çekenleri gördükten sonra...
Ayrılık cehennem ateşi
Yanmak kör kuyularında ateşin aşk sebebi
Başlı başına bir belâ, insanoğluna
Anladım, acısını çekenleri gördükten sonra...
Sevdim...
Şükür, sonuna kadar
Ayrılıklarla yandım, kaybolana kadar
Sevgi, gerçek sevgiyse eğer
Aşk için bir ömür beklemeye değer
Her çileyi çektikten sonra...
Mutluluğum artık
Sevdiğimin baktıklarına bakmakla sıırlı
Aşk, sonu güzel mutluluk
Görülenler sırlı
Ey güneş, Ey ay ve yıldızlar
Özledim...
Bilmem, anlatabildim mi...
Kutlarım İbrahim Bey çok güzel anlatmışsınız
gönlünüze sağlık.
Muhteşem anlatmışsınız canım ağabeyim .
Ama sanırım sırları anlayabilmemiz için sizin gözlerinizle bakmamız gerekiyor .
Umarım ayrılıkları yaşamadan , sonuna kadar sevenlerden oluruz .
Hürmet eder , ellerinizden öperim .
'Aşk için bir ömür beklemeye değer'.. Cilesiyle,hasretiyle,özlemiyle her seyi ile....
'Ey güneş, Ey ay ve yıldızlar
Özledim...'
Güzel gönlünüze saglik..Saygilarimla.Hatice Güler.
Aşk, sonu güzel mutluluk
harikasınız
'Aşk için bir ömür beklemeye değer'.. Cilesiyle,hasretiyle,özlemiyle her seyi ile....
'Ey güneş, Ey ay ve yıldızlar
Özledim...'
Güzel gönlünüze saglik..Saygilarimla.Hatice Güler.
Hep yalnız sevdalara çiçeklenmiş,
Kuruyup savrulmuşsun,
Hasretin çıldırıyor anılara,
Gecelere sığmıyorsun,
Şu soğuk duvarların dili olsa,
Anlatsa neler çektiğimi,
Buz gibi yastıklara sarılıpta,
Sabahı zor ettiğimi,
Ağlıyorsun.
Yorgunsun biliyorum,
Oysa bir tek sözcük yeterdi anlatmaya,
Saçlarım o elleri özlüyor,
Çığlar yuvarlanıyor ömrümün uçurumlarından,
O en saklı yerinde ağlayan kahkahalar mı?
Hangi yasak umudun ihanetidir,
Birer birer kopartmışlar büyüttüğün çiçekleri,
Anlıyormusun?
diye dizeler aklıma döküldü Hocam...
bu güzel şiirinizi okuyunca.
Sanırım Şebnem KISAPARMAK seslendiriyordu yazdığım dizeleri..
Kaleminize, yüreğinize sağlık...
Saygı, Sevgi ve Hürmetlerimle...
Anlatabilememek ve siz hiç yakışmazsınız biribirinize hocam.Anlamın olduğu yerde isminiz yazılı çünkü...
sevgilerimle
A.A
İbrahim Ethem bey şiirin ne tarafını alayımda aşağıya kopyalayayım diye düşündüm.Hiç bir yerine kıyamadım.Çok mükemmel olmuş.Bir sebgide ne varsa komple ortaya koymuşsunuz ta gönül imbiklerinizden süzerek.Çok güzeldi.Saygılar
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta