Görseydi... Şiiri - Mehmet Şahan

Kendi kusurunu görseydi kişi,
Ellerde aramak olmazdı işi…

Şaşırmazdı akıl devrede iken,
Kendi kusurunu görseydi kişi…
Gül olurdu çalı olsa da diken,
Kendi kusurunu görseydi kişi…

Gözünün üstünde kaşın var demez,
Göğsüne yük olan başın var demez,
Tatmadan bozulmuş aşın var demez,
Kendi kusurunu görseydi kişi…

Yağmursuz havada nemi kapmazdı,
Yanlışa düşüp de yoldan sapmazdı…
Kişinin ardından yorum yapmazdı,
Kendi kusurunu görseydi kişi…

Açılmazdı yüzün yüzle arası,
Sorulmazdı yüze yüzde karası!
Görülmezdi özde yüzün yarası,
Kendi kusurunu görseydi kişi…

Özenle silerdi sende çamuru,
Yufkaya dönerdi elde hamuru!
Açığa vurmazdı belde kamburu,
Kendi kusurunu görseydi kişi…

Yakmaz mı Şahan’ım dostun acısı,
Dert olmaz mı sana dostun sancısı?
Saray yapar dosta dostun hancısı,
Kendi kusurunu görseydi kişi…