Görsen Tanıyamazsın Şiiri - Erdal Koca

GÖRSEN TANIYAMAZSIN
*
Yâr yüzüm gülüyorsa sanma ki bahtiyarım
Günden güne artıyor, eksilmiyor, efkarım
Ve çocuklar boyumca yaşlandım ihtiyarım
Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın
*
Yaprağı kurumaz mı susuz kalan güllerin
Beni mutlu eder mi mutluluğu ellerin
Enkazında kaldım hep yıkılan hayallerin
Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın
*
İnan ben, ben değilim ruhum ayrı bedende
Bir şeyler arıyorum hep niçin de neden de
Kim bilir belki öyle, sen de öylesin, sen de
Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın
*
Niye bir gün gelip de lambaları yakmazsın
Belki yabancı sanıp yüzüme de bakmazsın
Belki elimden tutar bir daha bırakmazsın
Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın
*
Ay battı… Gece oldu… Güneş dağları aştı
Yıllar boyu gönlüm hep aklım ile savaştı
O kıvırcık saçlarım döküldü beyazlaştı
Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın
*
Yüzüme gülmez artık sanki düşman aynalar
Yazamam, yazılmıyor daha neler neler var
Güllerin kaderi bu yaz açar kışın solar
Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın
*
Her şey kapkara şimdi hem yeşili hem alı
Bir gönül bıraktın ki paramparça, yamalı
Şiirlerde gör ey yâr! Şiirlerde Erdal’ı
Kırk yıl geçti aradan görsen tanıyamazsın
*
23.12.2016