Sensiz geçen bir anımda ne olduğumu,
Gözlerinden koptuğumda yalnızlığımı,
Sesinden yalnızlığımın karanlığını,
Görmüyor musun sende ne kadar kaldığımı?
Hasretim başlıyor sırtını döndüğünde,
Dudaklarım susuyor gitme diyemeyişimde.
Saatleri sayıp kendimi dinlediğimde,
Görmüyor musun gülmüyor yüzüm sessizliğinde?
Yüreğim yerinde durmuyor ki seni gördüğünde,
Sana sarılmak için kollarım gidiyor benden.
Gözlerine takılıp içinden çıkmamacasına,
Görmüyor musun ne kadar ihtiyacım var sana?
Çok mu seviyorsun bana sensizliği vermeyi,
Kendini sessiz koyup beni bin parçaya kırmayı.
Senden başka bir yürek nasıl sevebilir gözlerimi,
Görmüyor musun seni nasıl ümitsizce sevdiğimi?
21/08/2006 08:45
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 21.8.2006 08:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan çok severken çok da kırıcı oluyor. Bazen paylaşamama duygusu çıkıyor ortaya sevgiyi zedelercesine. İstemeden yapıyor bazı şeyleri, istemeden üzüyor çok sevdiğini. Gözler gerçekleri göremez oluyor görmek isterken sadece kendi gözlerinde kurduğu küçük paylaşımsız mutlu dünyayı.
Çok mu seviyorsun bana sensizliği vermeyi,
..............
Kutlarım kalemi
sabah sabah hoş bir şiir okudum.
Sevgimle.
TÜM YORUMLAR (1)