Görmez Olmuşlar! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Kulakları duymaz gözleri görmez,
Kalpleri taşlaşmış, hakikat bilmez.
Yaban atı gibi hizaya gelmez,
Gerçeği gözleri görmez olmuşlar...

Hakikati görmez çekilmiş perde,
Yerde, gökte her zerrede her yerde
Çarpar durur rahmetle sinelerde,
Rabbin hikmetini bilmez olmuşlar...

Güneşiyle mazlumları ısıtan,
Ayın ışığıyla geceye doğan,
İslam nimetiyle sevgiyi yayan,
Kainat sırrını görmez olmuşlar...

Geceden gündüz, gündüzden geceyi,
Çıkarıp veriyor bize niceyi,
Anıyoruz doksan dokuz ismini,
Rabbin rahmetini, bilmez olmuşlar...

Kur-an daki kıssalardan habersiz,
Ayetlerden, hadislerden habersiz,
Peygamberin sünnetinden habersiz,
Cahilliklerini görmez olmuşlar...

Övünerek demokratız diyorlar,
Kadere, ecele inanmıyorlar.
Cenaze namazı kılamıyorlar,
Halktan kopukluğu görmez olmuşlar...

Sevdiği kişiyi kabre gömerler,
Işıklar içinde uyuyun derler,
Arkasını dönüp çekip giderler...
Rahmeti, duayı bilmez olmuşlar...

BOZÇALI bunları takma kafana,
Güven olmaz maddiyata tapana,
Hayır gelmez böylelerden Vatana,
Oynanan oyunu görmez olmuşlar