Ne manzara tanıdım, ne doğadan bir kesim,
Hissederim, ne var ki, beynimde olmaz resim
Karanlıktayım, ama Ay’a kavuşmaz sesim.
Işıklar kaçar benden, karanlıklar tek eşim…
Gözüm, elimde duran incecik bir bastonda
Onca renkler içinde, rengim hep aynı tonda
Karanlık ve aydınlık, bende fark etmez bir his
Yaşamak, aynı tonda, aynı yolda ve sonda
Gönlümün gözü bile renk vermez karanlığa
Görmedim pencereden uçuşan sürüleri
Gökteki bulutlardan sudaki saydamlığa
Karışıp da kaybolan bestesiz türküleri
Sitem değil sözlerim, şükrüm hatta sonsuzdur,
Beterin beteri var, içim umut doludur.
İçimde hep sevgi var, huzurluyum, mutluyum
Gönlümden süzülenler bucaksızdır, uçsuzdur.
Eğer bir gün ölürsem, siz yaşarken daha ben
Tabutumun üstüne bütün renkler bezensin.
Çocuklar başucumda alfabe öğrenirken,
Bana da tüm renklerin tonları öğretilsin
Kayıt Tarihi : 14.7.2006 21:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!