Görmeyince Sezilmiyor Şiiri - Zümrüdü Anka

Mezar taşına yazdırdılar,
"Görmeyince sezilmiyor " diye.
Görememenin acısını ben yaşamayana nasıl tarif edeyim ki ;
Ne diyeyim burnunun direği sızlıyor desem ,
İnan inan bana anlamayacak.
Kendimden biliyorum
Duyardım duyardım da anlamınıda bilirdim
Amma inan bana verdiği hissi bilmezmişim bilemezmişim.
Özler insan özler de herkesi burnunun direğini sızlatacak kadar özlemez.
Anladım özlemden kimse ölmüyormuş.
Onca özlememe hasretime feryadıma canımdan kopan cana karşın devam eden bir nefes alma telaşından anladım.
Sezilmiyormuş her zaman olmuyormuş.
Kimi zaman kokun geliyor sanki
Bir etrafımda dolanıp gidiyorsun gibi.
Kimi zaman yüreğime gelip huzur rahatlık ferahlık veriyorsun.
Kimi zaman ilk gözlerini ebediyete yumduğun gibi...

Cansız,
Bitmiş,
Yitip gitmiş gibi herşey....

Görmeyince sezilmiyorun telaşındayım.
Yas'ın siyah renginde ,
Kefenin beyazındayım.
Matemin en derininde
Ağıdın içindeyim.

Karlar altında ilk kez gördüğümde seni
Hani sormuştum ya
Toprak ısıtıyor mudur seni?

Şimdi de sana yapılan son evini görünce
Bir garip oldum
Nasıl anlatayım sanki toprağa elimi sürdüğümde tutmayacaksın
Ayak ucundaki taşları bir bir kaldıramayağım
Toprağını öpüp sana haber gönderemeyeceğim.

Daha bir kaç ay öncesiydi
Sana bir ev yapmalıyım
Böyle olmuyor yağmuru karı sıcağı soğuğu hep üzerinde seni korumalıyım diye.

Ne oldu bak bak bunu da kabullenemiyorum.
Ne yapsam az ,ne söylesem anlamsız.
Ben son evini beğenemedim ,

Biliyorum ama kabullenemeyişim herşeyin sebebi.
Bekliyorum bel ki birgün çıkıp gelesin diye...