*Görmeyen Gözlerim Şiiri - Bayram Erol

Doğuştan gözlerim görmüyor,karanlık dünyam benim.
Soruyorum aklım erdikçe; ne zaman görecek gözlerim.
Annem,babam; üzülme yavrum,çok yakın o günlerin
Özürlüyüm diye kimse acımasın,bu benim kaderim.

Yaşım ilerledikçe anladım,artık görmeyeceğimi
Belki bir gün tıp ilerler diye,teselli ediyorum kendimi.
Anneme soruyorum,güneşin parlaklığını,bulutların şeklini.
Özürlüyüm diye kimse acımasın,bu benim kaderim.

Artık üzülüp,ağlamıyorum,Allah’ıma isyan etmiyorum.
Benim gibi binlerce insan var,körler okuluna gidiyorum.
Alışıp,bağlandım bu hayata,her günüme şükrediyorum.
Özürlüyüm diye kimse acımasın,bu benim kaderim.