Görmeyen Gözler Şiiri - Kemal Berk

Görmez olmuş gözleri
Kimseleri görmüyor
Kararan dünyasında, tek başına yaşıyor
Sevenleri bir anda,
Meğer körmüş diyerek
Hemde nasıl kızdılar
Bir anda zalim gibi
Toplayınca taşları
Fırlattılar üstüme
Kırdılar her yanımı, kafa göz paramparça
Üstüm başım kan revan
Yureğimin her yeri, bakın hep delik deşik
Perişan şu halimle, çaresizce çökerken
Gözden akan sellerim
Doldu, taştı kızılırmak
Sandılar ki Kızılırmak alır gider götürür
Karadeniz içine, sallayınca savurur
Diyenlere baktımda, herkes alkış tutuyor
Kurtulurum sananlar peşimsıra akıyor.
Karadeniz zalimdir, acımaz kimselere
Koca koca dalgalar,
Yerden yere vurup savururken
Şu halime gülenler
Şimdi onlar ağlıyor
Yalnız bana değil, kendisine ağlıyor
Bitmiyor isyanları, bitmiyor sitemleri
Yetmez gibi şimdide
Davet eder ölümü
Kim sevinir bilmemde,
Üzülen ben olmam ki
Delik deşik kalbiyle
Şereften yoksun halde
Yaşayanı bir görsen
Her günüm, her anım benzer oldu ölüme

Kemal'eren Kemal Berk
5.2.2023