Kendimden, anılardan kaçtıkça,
kendimden uzağa koştukça
kendime yaklaştım.
Bitmez tükenmez sandığım koşuların
tükendiğine şahit oldum,
daha da beteri tükettiğine şahit oldum.
En güzel rüyaların kâbus olduğuna da,
en güzel şarkıların sonsuz olmadığına da,
bu sonlu gözlerimle tanık oldum.
Tanıdık oldum gözlerine;
yaşanmış ve yaşanacak gerçekliklerin müşahitliğinde.
Zihnimde ağırlaşmış olan kelimelerin daha da ağırlaşacağı hissi…
Yazmasam ne olurdu ki?
Benim yerime konuşanlar
konuşmaya devam ederdi en fazla.
Ama bu kez itiraz ediyorum,
sözü kimseye bırakmadan
haykırarak yaşıyorum en ağır kelimelerimi.
Kayıt Tarihi : 25.10.2022 14:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammet Yasin Çakır](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/10/25/gormeseydim-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!