Görmek ve Tatmak Şiiri - Muharrem Güney

Ben ve benim gibiler,
Bir pastanın son dilimi gibi,
Tattık toplumda olması gerekeni.
Şimdi bu tat bu toplumda kayıp tarif belki.
Herkes bambaşka.
Mesela o zaman beyaz,
Şimdi herkes simsiyah.
Bir zamanlar hazır puding de yoktu.
Toz puding de yoktu.
Ayşe Gürsel Güney,
Sütten, kakaodan,
Ve başka malzeme varsa ondan,
Birşey pişirirdi.
Adını sup koydu.
Tıpkı onun gibi bir tarif bulmamız gerek.
Toplumu geri kazanmamız gerek.
Değerleri bizden sonrakilere aktarmamız gerek.
Bunun için ne yapmak gerek?