Görmedim Şiiri - Zakir Atasever

Döndüm baktım yeryüzüne, Dünyaya
İnsanlarda bir liyâkat görmedim.
Huzur için çekildim, inzivaya
Orada da ben bir rahat, görmedim.

Bu dünyaya gelip, konup göçerken
Doğruyu da, yanlışı da seçerken
En sonunda musâllâdan geçerken
Mezarda da istirahat, görmedim.

Şerîat’ın, şer-i almış yürümüş
Gözlerini dünya malı bürümüş
Tarîkat’ı, içten içe çürümüş
Kulluğunda,saf hakîkat, görmedim.

Helal aşa haram lokma katılmış
Namus, şeref üç kuruşa satılmış
İnsaniyet bir kenara atılmış
Mevcudat’ta, düzgün Tâat görmedim.

Mazlum kişi, yüreğinden burulmuş
Mümin olan, kahır etmiş, yorulmuş
Münafıklar başköşeye kurulmuş
Hak sözüne, hiç itaat görmedim.

Zulüm edip insanları ezen de
Yalan ile süslü laflar dizen de
Sözde âlim edasıyla gezen de
Akâit’li bir îtikat, görmedim.

Yolsuzluğu kitabına uydurmuş
Halk içinde kendisine yol bulmuş
Küpünü de, tepeleme doldurmuş
Zenginin de düzgün zekât, görmedim.

Kimi yılan, kimi şeytan şeklinde
Kimi oynar, bir cambazın elinde
Hiçbirinin işi yoktur ilimle
Beşerinde düzgün hilkât, görmedim.

Sergilenen ilâhi bir komedya
Cahil tavrı, arif için angarya
Takdir olan, mutlak başa gelir ya
Boş gönülde, hoş tûlûat, görmedim.

Tâ ezelde çamur ile yoğrulmuş
Nazar kılmış, Ruh üflemiş, Can bulmuş
Sevgiliye muhabbetle kavuşmuş
Aşktan yoksun canda tâkat, görmedim.

Sevgi eken elbet misliyle biçer
Gönül ehli, Hakkı ve aşkı seçer
Hakîkatli seven canından geçer
Gerçek sevgi ve sadâkat, görmedim.

Zâkir yanar, aşk odunda kavrulur
Lâhûtu’na, marifetle yol bulur
Vahdaniyet sıfatında yok olur
Ol Zat’ından başka Ehâd, görmedim.

21.ARALIK.2011/ANKARA