Görmedim Şiiri - Oktay Doğan

Yaşamımın bir parçası acı ve keder
Beni insanların kahpeliği perişan eder
Bu nasıl bir oluş, bu nasıl bir kader
Hep acı-hep eza mutluluğu görmedim

Kaderin çelik elleri hep yakamda
İnsanların gözü şan-şöhret, makamda
Ben gidersem onurum kalacak arkamda
Kaderin bir kez es geçtiğini görmedim

Küçücük bir çocukken sığır peşinde
Çökelekli şepit gördüm düşümde
Yürek sevgim eksik olmadı işimde
Sütü Sagan bendim ayranı görmedim

Büyüdüm ben-benle küçük yaştayken
Suç bende değildi; sevdam baştayken
İnsan nasıl güler …. yüreği kıştayken
Nice kışlar yaşadım baharları görmedim

Gülleri dermeye bahçeye girdim
Gülün kokusuna goncayken erdim
Bir avuç mutluluk için ömrümü verdim
Güller yetiştirdim kokusunu görmedim

Karanlık sokakları mesken ettim kendime
Bir ışık görsem, taşarım sığmam bendime
Çok aradım ama çare bulamadım derdime
Karanlık gecelerin sonunda ışığı görmedim

Temiz sevgim için girdim türlü-türlü derde
Dimdik yürüyorum …. ölüm olsa da serde
Kul olmadım, olmayacağım asla namerde
Ölümüne seven bendim sevenimi görmedim

12.04.2009/Pazar Saat:02:02