Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Acı gerçekler maalesef..Duyarlı bir yürek sesiydi okuduğum, gönülden kutluyorum.
Karşına geçen düşmanına, aman vermedin
Hep ağlamak mı düşer sana, niye gülmedin
Acı çekmek sana düştü, asla sen gülmedin
Seni hiç görmediler, bak hiç göremediler
Duygulanarak ve etkilenerek paylaştım.
Teşekkürler bu dokunaklı şiire.
Kahramanlığını almışsın, büyük Atandan
Hiç farkın yoktur senin, şehit olup yatandan
Yıllar geçti aradan, haber gelmez kıtandan
Seni hiç görmediler, bak hiç göremediler
_______________
yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun...
sizin gibi değerli gazilerimiz başımızdan eksik olmasın...
şehitlerimizin şehitliği kabul, askerlerimiz Allah(cc) yar ve yardımcısı olsun...
beğeniyle okudum... tam puanımla antolojimde...
sonsuz saygı ve selamlarımla...
Duyarlı yüreğinizi kutlarım...Kaleminiz hiç susmasın...Saygılarımla..
Karşına geçen düşmanına, aman vermedin
Hep ağlamak mı düşer sana, niye gülmedin
****************************************************
Acılı bir mazi
Tebrikler Sayın Gâzi
Selamlar..
Bedri Tahir Adaklı
Kelle koltuk ta koruyor bak, şimali garbi
Senin en büyük destanındı, İstiklal harbi
Barış gücü Kore, bir de var Kıbrıs savaşı
Seni hiç görmediler, bak hiç göremediler
Midayetim yazdıkça bütün, derdini açtın
Çıkılmaz dağlar geçilmez, engelleri aştın
Sen hep Ulu Önder Atanın izin de koştun
Seni hiç görmediler, bak hiç göremediler
**************************************************
Haklı yürek sesinizi içtenlikle kutluyorum sevgili üstadım..
Tam puanımla...
Saygılarımla..
Hüseyin Çubuk
MİDAYET ÜSTADIM YÜREĞİNE SAĞLIK ÖYLE GÜZEL KALEME ALMIŞSINKİ KONUYU AMA ANLAMAZLAR
TERÖRİSTLERİ KARŞILARLAR KAHRAMAN GAZİLERİMİZİ DE HOR GÖRÜRLER
YAZAN YÜREĞİNİ KUTLARIM +10
sizi anlayabilmek için sizn gibi fedakarık yapabilecek yürek taşımak gerek oğlunu bile asker gönderemiyenler siz anlaayabilirlerimionlarıntek derdi iktidar hısı ve çıkar kavgası 10 puan güzel ve dokunaklı şiirniz helal olsun
üstadım;
vatan savunması için canını veren şehitlerimiz ve kanını akıtan gazilerimiz herşeyden önde gelir ve üstündür..eğer onlar olmasa bizler olmazdık.
gerek içerik ve gerekse biçim bakımından duygu yüklü zarif yüreğinizin sesi olan güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi..
mutlu yıllar dilerim.
kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10.
akçaydan selam ve saygılarımla...ibrahim yılmaz
NOT: wep sitem: www.atlassiir.com
Gazileri görmek onları her an ruhumuzda hissetmek insanın başlıca görevlerindendir. Duyduğum kadarıyla bir ABD de gazıye verilen değer bizde verilmiyor. Bu hususta daha duyarlı olmalıyız. Kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta