Görmedik Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Mevlâ’m vermiş vereceği kadarın,
Sayarsın oynaya güle görmedik.
Ne çare ki bu da senin kaderin,
Nispet eder fakir kula görmedik.

Nerden aldın sen bu gücü takadı,
Düşündün mü mücrimleri sakatı,
Belli ki hiç yememişsin tokadı,
Mağrurlan gez böyle hele görmedik.

Kanaat etmezsin daha istersin,
Yalnızca hep bana hep bana dersin,
Senden aşağıyı gözetmez yersin,
Dolamış servetin dile görmedik.

Zekâtını kaç yoksula aş ettin,
Kaç öksüzü evlendirip eş ettin,
Allah için ne yararlı iş ettin,
Sanki binmeyecek sala görmedik.

Yetim mi kolladın ocak mı yaktın,
Hayır hasenata çivi mi çaktın,
Bir yere bir tane fidan mı diktin,
Kokar benzemezsin güle görmedik.

KURTOĞLU’M emanet o üç beş kuruş,
Evla olan etmek cömertle yarış,
Hamallık seninki boşuna kırış,
Yaparsın bile bile görmedik.

1992