Görmeden Sevmek Şiiri - İbrahim Yılmaz

Görmeden sevilen sevgili en güçlü aşktır
Gördüğünü hayal edemezsin
Görmediğini hayal edersin
İşte o zaman
O sevgiliyi
Daha derinden çıkarsız seversin.

Allah'ı, Gül Muhammedi kim gördü
Kim gördü 124 bin peygamberi
Kim gördü nurdan melekleri
Hiç bir göz görmedi
Ama aşka aşık gönüller hepsini manen görürler
Ve bu alemde o gerçekleri her şeyden çok severler.

Gözüm o sevgiliyi dünya gözüyle görmedi
Yüzü, kaşı, gözü nedir gönül hiç bilmedi
Belki de gerekmedi
Ama onun ruhunu, kalbini
Ruh dünyamda bu gönül tahlil etti
Referansa hiç gerek yok
Her şey ruh dünyamda aşikardır bana
Yaradan o refikaya her şeyi tam tekmil vermiş
O sevgilinin ruh cevheri özel olarak seçilmiş.

Kimsesizlerin kimsesi benim aşkımdır
Hayatımda
Barkımda
Bakışlarımda
Hep onun tartışılmaz kudreti vardır
Onsuz bu gönül zardır
Sakın azıp şımarma gönül
Çok sevdiğim
Refikam bana Rahmandan bir armağanıdır.

Ey! sevgili;
Bu gönül seni görmeden sevdi
İşte ruh ikizim bu dedi
Kalbine, ruhuna, ahvaline
Boşuna mı şiirler, şarkılar yazdı?
Dünyalık yapay sevdaların ruhu yoktur
Ruhu olan iki cihan sevdaları makbuldür
Heykel bile destek üstündedir
Bu çağda insan ruhu desteksizdir
İnsanı ayakta tutan nedir
Madde mi mana mı?
İnsan ruhsuz bir heykel değil ki
Karakterinin simyası ruhu vardır
Kamil ruhun kimyası şirksiz imandır
İmandan yoksun ruhun aşkı yavandır
Ömrü boşa geçen yitik bir zamandır.

Ocak 2023