Şimdi boz-bulanık akan o seller
Bir gün nasıl olsa durulur gönül.
Aldırma, sana taş atan o eller,
Bir gün nasıl olsa yorulur gönül.
Haklı ol da boş ver çıkan hüküm’e;
Yeter ki adalet düşmesin küme! .
Karlı dağlar geçti miydi ürküme,
Sesi nasıl olsa duyulur gönül.
Aynı dalda büyür dikende, gülde;
Onlar birbirinden bizar değil de;
Dert niye olmasın aynı gönülde?
Aşk olan gönülde, dert olur gönül.
Görkemin zirvesi yüce doruklar;
Sen gittikçe uzar mavi ufuklar..
Sen yeter ki, çağla.. Mermer oluklar,
Çağlayan sularla oyulur gönül.
Aşk bir tebessüm’dür, kalpten dudağa;
Bardak suya hasret.. suda, bardağa..
Bu ezelden böyle doğan kundağa,
Ölende kefene koyulur gönül!
14.10.1982 / Sinop
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 12.9.2014 20:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!