Asılı durur gençliğim başucumdaki portmantoda
Bazen geceleri giyinip çıkarım siyah beyaz anılarımı…
Yenilgileri ayırıp, koyarım bir köşeye
Ve üstüme yeni yetme sevdalardan en yenisini kuşanırım
Alabildiğine karanlık beni bekler, kalbime her seferimde.
Ve kimin kolları eşlik eder bilinmez bu ürkeğe.
Ölüm değildi beni yok eden,
sendin.
Ölüm,
bahaneydi gidişime
Ve her ölüm yakışırdı bitişime...
Bir sonbahar ağırlığı çökmüş gibi yürekler durgunlaşınca bitmek.
ve arkanı dönüp bu şehirden sessizce gitmek.
Bir de kalmak var ki inadına
En güzel şarkılarla uğurlanmak son yolculuğuna..
Ah yorgunluğu nice şiirlere konu yalnızlığım
üzülünce geliyorsun ya aklıma…
Çok yakınındayız rüyalarımızın
Belki de yarın, yarım olursun.
Ya da vazgeçersin benden
Ben yarım olurum, yarın benden giderken...
Bundan böyle 'seni seviyorum',
YASAKLI
Bir cümleydi bana.
Tıpkı bir ölüden arta kalanlara sığınmak gibiydi.
Senden kalanları gömmek kadar ileri bir kaçıştı bu.
YAS AKLIYDI işte...
Öyle bir sustun ki
Sanki hiç yoktun.
Soğuk ellerin gezindi, sıcak tenimde
Yokluğundu bana dokunan!
Anladım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!