Görk Şiiri - Önder Karaçay

Hayatta ne gördüysek,
Ne gösterildiyse hepsi gösterişti.

Hukuksuzluğa örülmüştü duvarlar,
Şişmiş ezikliğin egoya dönüşmüş hali
Dökülüyordu duvarda sıvalar

Gösterişin sembolü saraylı bilmeli ki;
Ne zaman doğa katledilir,
Ağaçlar kesilerek başlarsa kaçak işgali,
İntikamın görkü adına gün gelir
Sarayını ucube bir abide sayarlar.

Hayatın insana yaşattığı en gerçek trajedisi,
Çocukların değil büyüklerin endişelenmemesi,
Karanlık yerine aydınlıktan korkanlar
Karanlığı yaymak adına çıkarın adresi.

Kötülük için iyilik yapar gibi görünenle,
İyilik için kötülük yaptığı halde görünmeyenle.
Ruhunda, yüreğinde zenginlik nedir bilmeyenle,
Sıradan maddi zenginlikler için
Görke doymayanların düştü fesi

Hayata ve insana saygısı olsaydı
İyi bakardı toprağa,
Torunlarımız, gençlerimiz
Gelecekte kesilen ağaçlar yüzünden,
Kalmazlardı beton yüzünden muhtaç,
Gölgeye, yeşile ve yaprağa,
Senide bir gün gömecekler toprağa,
Esir oldun para için ağaya
Diline düşme insanın
Düşersen inersin ayağa

Önder Karaçay