Görgüsüz Şiiri - Adem Yaldız

Ben bir görgüsüzüm! ...
Çoğu kimsenin gördüğü çoğu şeyi görmedim.

En basiti:Bayramlık bir elbise görmedim çocukluğumda,
Okul harçlığı nedir bilmedim.
Okul kantini nerdedir? Görmedim.
Kitap, defter görmedim..

Gün geçtikçe büyüdü görgüsüzlüğüm
Her geçen gün daha çok şey görmedim...

Buna rağmen ezikliğimin çabasıyla kazandığım başarılarım oldu;
Ama bir ilgi, bir sevgi, bir takdir görmedim..
Hatta azarlandım başarı suşmuşçasına...

Kimsesiz değildim. Kimseliydim.
Kimsem olan kimselerden de birşey görmedim.

Gün geldi büyüdüm.
İşim de oldu, eşim de...

Çocukluğumda görmediğim bazı şeyleri görür oldum..
Fakat o zaman da onlarda bir tad görmedim...

Her aynaya baktığımda,
O çok şeyi görenlerle aramda bir fark görmedim..

Düşündüm, taşındım zorladım kendimi
Hiç mi birşey görmedim diye
Sonunda bir şey gördüm.

Benim gibi görgüsüzlerin çok, hatta çok fazla olduğunu! ....