Ölmeden hayattan istediklerim
Göreydim bir daha yurtta baharı
Ruhumu kapsadı his dediklerim
Göreydim bir daha yurtta baharı
Altmışı devirmiş olgun yaştayım
Mevsimler içinde kara kıştayım
Kırk yılı aşkındır hala dıştayım
Göreydim bir daha yurtta baharı
Gurbettir insana en büyük zulüm
Böyle bir özlemi yaşamak ölüm
Gurbet elde açsa kokmaz ki gülüm
Göreydim bir daha yurtta baharı
Her şeyim orada anam ve babam
Çocukluk dostlarım birçok akrabam
Seyahate hazır bekler arabam
Göreydim bir daha yurtta baharı
Uzatmalar bitti düdük çalacak
Sanki biri gelip beni alacak
Korkarım gözlerim açık kalacak
Göreydim bir daha yurtta baharı
Der Mikdadi hasret bastırdı yine
O kadar acı ki yanıyor sine
Sıhhatim iyidir şükür bu güne
Göreydim bir daha yurtta baharı
Ozan Mikdadi
Mikdat BalKayıt Tarihi : 14.3.2007 23:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (10)