Göresim geldi Şiiri - Bayram Mecit

Bir yumup, on döktüm, yetti ağlamam,
Ahımın alevi göğe yükseldi.
Duvarı nem yıkar, insanı da gam,
Hasret zincirini kırasım geldi.

Ah sevgili, bilsen o günden beri,
İçim kaynar kazan, dışım zemheri.
Bedende buz kesmiş sensiz her yeri,
Alev saçlarına sarasım geldi.

Hicrana gebeyim, yaram derinden,
Hak saklasın beni en beterinden.
Göğsümü yarıp da orta yerinden,
Kalbimi çarmıha geresim geldi.

Sen sevda ipinin ucundaki ah
Şebnem şarabıyla tattığım eyvah
Hasmım kadı ise yardımcım Allah,
Canımı bu yolda veresim geldi..

Varsın hayal olsun tüm dileklerim,
Umut ordusunda kıdemli erim.
Taştan cevher olmaz, bense beklerim,
Ümidi vuslata yorasım geldi.

Gitmemiş olsaydın, derdim ki; bekle,
Siyah gözlerime alları ekle.
Yusuf gibi düşüp kanlı gömlekle,
Dipsiz kuyularda durasım geldi.

Hasretim nilüfer yanaklarına
Nesrin gibi zarif tırnaklarına
Toprağa misk saçan ayaklarına,
Diz çöküp alnımı vurasım geldi.

Ey yürek saplantım, ey soylu hüzün
Her kirpiğin bir ok, can alır yüzün
Bastığın yollarda sürmedir izin,
Gamlı gözlerime süresim geldi.

Senden bahsetmek mi? ömre sığarsa,
Evrende başka bir benzerin varsa,
Ay’a, Utarit’e, Güneş’e, Mars’a,
Senli sırlarımı seresim geldi.

Köleni salsan da son nefesinde,
Sevdamın sonu yok aşk ülkesinde.
Sabaha erdiğim tekbir sesinde,
Mevla’da aşkına eresim geldi.

Hasretin yolumu gösteren pir’miş,
Aklım küçüldükçe fikrim delirmiş.
Çiçek döküldükçe meyva belirmiş,
Sonsuzluk bağına giresim geldi.

Ey saba yelinin ılık busesi,
Sevda seferimin son sefinesi,
Ey kirpiklerimin inci tanesi,
Hicrinde Allah’ı göresim geldi...