Görene Âyân Şiiri - Halenur Kor

Hak'ka giden yoldan uzanan bir el,
Sönmesin ümidin dostum, diyordu.
Sâhipsiz değilsin, ilâhi bir sel,
Kederi, elemi siler diyordu.

Yakarışı duyar, Mevlâ'ya dayan,
Haykırdı ilmini görene âyân.
Ne olur dur, dinle, ne olur uyan!
Neleri görüyor, ne söylüyordu?

İrfânın menbâ-ı, yol gösterenim,
Hakikat kıblesi, yolum, rehberim,
Müstesnâ varlığı, nurlu kandilim,
Yolumdan, izimden gelin, diyordu.

Işığında yanan pervânen biziz,
Isındı yüreğim her zaman biriz,
Şükür ki Allah'a biz beraberiz,
Kavuşmayı ümit edin diyordu.