Gören gözlere Şiiri - Ümit Yılmaz1

Yanan gönüllere, gören gözlere,
Daim Hakk’ı anan soran sözlere,
Aşk ile tutuşup solan özlere,
Bir bilsen dünyada ne hikmetler var.

Bütünleşip mısra olan hecenin
Peş peşe dolaşan gündüz-gecenin,
Donduran, terleten o derecenin,
Bir bilsek içinde ne hikmetler var.

Bülbül intizarda güle âşıktır.
Leyla Mecnununa sönmez ışıktır.
Aşığı inleten elbet maşuktur.
Bir bilsek her aşkta ne hikmetler var.

Dünya’yı dolaşıp, gezdik mi ki biz?
Kâinata bakıp, süzdük mü ki biz?
İnsan denen sırrı çözdük mü ki biz?
Bir bilsek her sırda, ne hikmetler var.

Bakarsın her taraf ölmüştür, çıplak,
Emri alır almaz uyanır toprak,
Ağaçları bürür, yemyeşil yaprak,
Bir bilsek her işte, ne hikmetler var.

Yaratan şöyle bir nida eylemiş,
Dağlar, taşlar birden feryat eylemiş,
İnsan beşer zaten, kabul eylemiş,
Bir bilsek bu turda, ne hikmetler var.

Arşında, arzında ve kürresinde,
Uhranın ateşi ve meyvesinde,
UMUD bu dünyanın her zerresinde,
Bir bilsek görene ne hikmetler var.
09.03.1996
Annemasse-Fr.