Gören Göz Lâzım Şiiri - Mahmut Zahit Kiriş

Hiçbir canlı ne de cansız, yaratılmamıştır manasız
Deme sakın! Yaşanırdı zaten gökteki Yıldız ya da Aysız
Sanma ki onlar işe yaramaz, faydasız
Onca ilim varken, bunu da gören göz lâzım

Yağmalı yağmur, toprağa düşmeli her bir tane
Ulaşmalı ki köklere, Nebatat Âlemine, oradan beşere
Her şey sana hizmetkâr, insan azıcık derk etsene
Onca nizam varken bunu da gören göz lâzım

Ey Âdemoğlu! Baksana Güneş yine doğudan doğdu
Olmasaydı, hiç hayatiyet olur muydu?
Feza dağvari taşlar ile süslü lakin Cihan hep korundu
Onca hayret-engiz varken, bunu da gören göz lâzım

Kaldır başını! Seyre dal artık şu eşsiz sanatı
Kaç yol göstermeli sana? Anlaman için İslam’ı
Ne zaman koyacaksın secdeye alnını, zaman azaldı
Tek rah-ı necat varken bunu da gören göz lâzım