Yarınlarım olmayacak,
Yarınlarıma ümit tohumların ektikçe,
Güneşim doğamayacak bir daha,
Yüce tepelere çıkıp şafakları bekledikçe.
Bahar yağmurları gibi coşarak yağdım,
Sıcak çöl tarlalarıma umut verdim,
Setleri koydular önüme,
Coşkuyla akıp da gidemedim.
Karanlık hücrelerde taşlarla yosunlaştım,
Çaresizliğin son adresini gördüm,
Ölmeden sessizliği yaşadım,
Oralarda yaşandı ve sevgiyi yaşattım.
Boş gemilere yelken açtırdım,
Meçhul limanlara demir attım,
Yalnızlığımı bilinmeyenlerde yaşadım,
Birde sevgi yetiştirdim.
Kayıt Tarihi : 30.1.2006 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!