Göremedim Seni Ben Şiiri - Ayten Özgün

Yavaş yavaş kayboluyor güneş ufukta
Bir günüm daha sensiz bitti bu gün
Yağmur çiselemeye başladı inceden inceye
Hava serinledi birden nemli ve puslu

Islandı yerler toprak kokusu sardı her tarafı
Nasılda ferahlattı içimi çektim içime tüm nefesimle
Seni düşündüm bir an kim bilir nerelerdesin şu an
Nedense bir türlü peşimi bırakmadı izlerin

Nereye kaçarsam kaçayım yakamı bırakmadı kaderim
Anladım ki gitmekti senin niyetin
Kal desem de sen artık kalamazsın bilirim
Güz ağaçları gibi kurudum sarardı yapraklarım

Mevsim kışa döndü buz tuttu tenim
Ya senin erdin mi muradına ısındı mı tenin
Her şey vefasız artık takvimler saatler de yalan
Ne sözler vermiştik birbirimize ölümüne sevecektik

Kalan son lokmamızı ikiye bölecek tik
Hiç bir şeyin anlamı kalmadı artık her şey boş
Onca yaşananlar onlar bunlar sahte miydi
Öylesine ciddiye almıştım ki sana inandım

Hiç aklıma gelmedi bana yalan söyleyeceğin
Tevekkeli sen çok rahattın anlamalıydım halinden
Tam ortasından vurdun erosun oklarıyla
Aşık acısı çekenler bellidir olur yarasından

Küllendi alevlerim apansız söndüm
Ruhumu öldürdün artık cansız bu beden
Dert olup içime doldun bu gece
Yüreğimde yanan kordun bu gece

Işıklar sönüyor bir bir birden yok oluyorsun
Acı bir sızı düşüyor birden yüreğime
Bu sevdaya ne şiirler yazmıştım oysa
Ne hayaller kurmuştum ikimizin adına

Radyodan şarkılar tutardık adımıza
Artık o şarkılar da yok oldu
Saatin tik tak sesleri bozuyor geceyi
Sıyırıyor hayallerimden beni

Kendime geliyorum yavaş yavaş
Gerçeğe dönüyorum sahi sevgili
Sen bu masalın neresindesin
Ben göremedim seni göremedim