Uzaklaşırken attığın her adım
bir çivi gibi deliyordu yüreğimi...
Susmadım yine de ağladım sızlandım yalvardım.
Durmadım, sürüklenerek kaldırımlarda süklüm püklüm,
utanmadan yaptıklarımdan, daha güzelini yapabileceğimize inanarak,
uzattım elimi tutmadın.
Parçalanmış bedenime aldırmadan, toplayarak bütün kayıplarımı, un ufak umutlarımla kapına dayandım. Duymadın! Aldırmadın.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta