Uzaklaşırken attığın her adım
bir çivi gibi deliyordu yüreğimi...
Susmadım yine de ağladım sızlandım yalvardım.
Durmadım, sürüklenerek kaldırımlarda süklüm püklüm,
utanmadan yaptıklarımdan, daha güzelini yapabileceğimize inanarak,
uzattım elimi tutmadın.
Parçalanmış bedenime aldırmadan, toplayarak bütün kayıplarımı, un ufak umutlarımla kapına dayandım. Duymadın! Aldırmadın.
Hayatımın en pahalı, en kıymetli varlığıydın. Umursamadın.
Logar kokan sabahlarda, varlığından yoksun, kan çanağı gözlerle, ayrılığın prospektüsüne gömüp yüreğini çaresiz kaldın mı hiç?
Ben seni sevdim. İnanmıyorsan dön acılarına bak, hepsinde dimdik yanında olan sevgimi göreceksin...
Murat BolatKayıt Tarihi : 7.4.2012 00:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!