2020 Göreceği Gelmek

‘Özlemek’in, TDK Büyük Sözlüğündeki tanımlamalarından biri şu;
‘Göreceği gelmek”.
İfadenin naif, içten, gönüldenliğine bakar mısınız?
Duygusal bir özümsemeyle ‘Özlemek’ten bahsedecektim, bu günlerde biraz daha fazla hissetmeye başladığım. Bir de sözlük anlamına bakayım dediğimde karşılaştığım betimleme öylesine ruhuma dokundu ki.
Ne kadar güzel değil mi;
‘Göreceği gelmek.’
Bu günlerde artık yavaş yavaş bazı ‘yoksunluk’ların farkına varıp, içten içe yoksullaştığının farkına varmayan var mı?
Hele ki tek başına olanlar için.
Her sabah pencereleri açıp doğaya, pek değil ama, yakın olmaya çalışıyorum. Elim uzanmıyor ama gözlerimle dokunuyorum güzelliklere.
Doğa sanki bir silkindi ve ilkbaharın da desteği ile bir güzel kendine geldi ki, doyum olmuyor izlemeye. Önceleri yakından izlemekten büyük keyif aldığım ağaçların yapraklanma sürecini bu sene tomurcuklanmalarını göremeden yapraklanmalarını izlemekle, uzaktan, mutlu oluyorum.
Doğa ile bir yenilenme, bir yeşillenme hissediyorum iç dünyamda. Ama bu kıpırdanışlar, bu güzel tabirle bazı şeyleri de ‘göreceğim geldi’ğini ılık ılık hissettiriyor.
Ve öylesine mutlu ediyor ki, ‘yoksun’ kalmanın, insanın aslında ne kadar ‘varsıl’ olduğunu anlamasına yardımcı olmasına.
Evden çıkmak, hedefsiz yürümek, tanımadığı insanlara bile, eğer yüzyüze gelebilirse, gülümseyebilmek, serin havada başlayıp yavaş yavaş ısıtan ilkbahar güneşini Boğazın Anadolu yakasında sahilde yürürken duyumsamak.
Ve, hissedebilmek, temasın ılık güzelliğini parmaklarından başlayarak avuçlarında, kollarında sarmaladığında sevdiklerini.
Bir gül goncasına yakından bakmak, yapraklarını okşayarak.
Ve bir
‘Mor Menekşe’yi
incitmekten çekinerek, dokunmadan kokusunu görerek duymaya çalışmak.
Ne kadar güzel değil mi,
insanın ‘varsılı’ olduklarının farkına varıp da
‘Göreceği gelmek’.
2020