Görebilseydim Şiiri - Mehmet Şahan

Destursuz gönüle girmez miydim ben?
Gönül Gözü ile görebilseydim!
Dostluk selamını vermez miydim ben?
Gönül Gözü ile görebilseydim!

Dünya fani deyip, boşa anmazdım,
Nefse köle olup, boşa kanmazdım,
Boşa kürek çekip, boşa yanmazdım,
Gönül Gözü ile görebilseydim!

Yiğit miydim, zalim miydim, er miydim?
Malım, mülküm vardır; canım der miydim?
Haram olan bir tek lokma yer miydim?
Gönül Gözü ile görebilseydim!

Bilsem; saymaz mıydım yaşlıyı, genci?
Görsem, sevmez miydim olsaydı zenci?
Söyle, etmez miydim nefsi dilenci?
Gönül Gözü ile görebilseydim!

Sevgi seli olur kalbe dolardım,
Her girdiğim kalbe yuva kurardım!
Sığındığım kalpte sevgi arardım,
Gönül Gözü ile görebilseydim!

Dillerden düşmezdi Rabbi’min adı,
Hiçbir sevda vermez böyle bir tadı…
İşi asan eyler, dost olur yadı,
Gönül Gözü ile görebilseydim!

Herkesi sarmaya kolum olurdu,
Damladan deryaya solum olurdu,
İnsandan Mevla’ya yolum olurdu,
Gönül Gözü ile görebilseydim!

Ders olsun Şahan’ım ders olsun sana,
Hak’tan ayrı görüp, bakma insana!
Görmez misin hala “var”ı ansana,
Gönül Gözü ile görebilseydim!
O, “var”ın sırrına erebilseydim!