Kapkara bir nehir gibi akıyor zaman,
Katrandan tortusunda ümitlerim boğuluyor...
Kaçtığım tüm acıtıcı gerçekler,
Beni vuruyor, katilim oluyor...
En çok sevdiğiymiş insanı en derin yaralayan,
En çok yalnızken üşünürmüş, yüreğim donuyor...
Söyle! beni benden çok tanıyan
Kahpe ruhlu müneccim ayna,
Görebiliyormusun? Yaralarım kanıyor...
Kayıt Tarihi : 24.3.2010 23:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayat...
'Kaçtığım tüm acıtıcı gerçekler,
Beni vuruyor, katilim oluyor... ' ardından...
Ve
'en çok yalnızken üşünürmüş,yüreğim donuyor'
Ama anlamıyorum neden
Neden ayna kanıyor?
Güzel şiirine bemol diyez eklemek istedim,galiba beceremedim bari değini adlı şiirime değineyim...
Soru sensin
Sorun sensin
Çözüm sen
Hal böyleyken
____istesen de
Kaçamazdın
Kaçamazsın
____kendinden...
Mim Kemal Ertuğrul
Tebrikler
Bir objeyle Yalnızlığı ve onun insan ruhundaki yıkıntılarını böylesine çarpıcı verebilmek USTA olmakla olası...
Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (2)