Gördünüz mü? Unutmamış Şiiri - Emre Dalar

beni farketmesin diye hemen kalkıp masasına iliştim elinde sigarası ahmet Batman’ı okuyordu
kaldırdı kafasını şaşırmıştı bakışlarından anladığım kadarıyla,
öfke veyahut kızgınlıktı bu,
ses etmeden sandalyeyi çekip ağırca oturdum,
garson kahvaltısını getirdiğinde gözlerime baktı,
her zamankinden alayım,açık olsun şekersiz ve Fincan da,tabak ve kaşığa lüzum yok.
Konuşmuyor okumaya devam ediyordu,
izliyordum sadece kafasını kaldırmıyordu birşeyler söyledi anlamadım,
ne dedin? diye surat astım.
Beni buradadamı buldun diyorum dedi,
gittiğinden beri burada kahvaltı eder seni izler sonra güne başlarım dedim,
öylemi dedi,
Evet dedim ve sözümü kesmesine müsaade etmeden devam ettim.
bakma sen bu gün hazırlıklı geldim,
yoksa karşına çıkacak ne cesaretim,ne de gücüm var,
öyle mi? dedi tekrardan.
öyle dedim,
devam ettim.
4 gün evvel yoktun?
evet,annem rahatsızdı.
geçmiş olsun,

bedenimi boşluğa bırakan suretini kısa süre izledikten sonra müsaade istedim,
cevap vermedi,
usulca kalktım ve hesabı ödedim,
arkamdan kalktığını gördüm,
ben iskeleye giderken o otobüs durağına yöneldi,
gözden kaybolana kadar izledim.
otobüsüne bindiğini göremedim ama.
bu böyle 4 güne yakın sürdü.
o geliyor ben masasına geçiyor,hesabı ödeyip gidiyorduk.

sözleşmiştik cumartesi kahvaltı ondan dı,
gelmedi,pazarı bekledim,yine gelmedi.
bir hafta kadar oldu,yine gelmedi.
umudumu kaybetmedim,yaz oldu gelmedi,umut işte kış oldu yine gelmedi.

3 sene geçmişti,yolumun üzerindeydi kahvaltıcı,
uzaktan bakakaldım öylece.
girmeye cesaret edemiyordum.
ya ordaysa?
girdim hiç bir masaya bakmadan her zamanki yerime oturup,garsonu bekledim.
garson değişmiş başka çocuk alıyordu siparişimi her zamankinden diyemedim.
kokusunu alır gibi oldum,beynim uyuşmuş,ayaklarım titremeye kesilmeye başlamıştı,
katii suretle kokunun geldiği tarafa bakmıyor,yaramı deşmek istemiyordum.
yaklaşıyordu,kokusu burnumu yakıyordu,
gözlerimi kapatıp istemsiz içime çekiyordum.
garson tekrar sordu,
efendim siparişiniz?
bekle diyor,kafamı dağıtmasına izin vermiyordum,
daha da yaklaştı oturduğum yer karanlıklaştı kafamı kaldırmadım,
buradasın demek?
evet dedim buradayım,
uzun zaman oldu?
evet dedim uzun zaman oldu.
sustuk,

ayakta bekliyordu,elimle sandalyeyi işaret ettim,
hiç beklemeden çekti ve masama oturdu,
yüzüne bakmıyordum,
garson başımda hala homurdanıyor ve işi yokmuş gibi meraklı gözlerle bizi izliyordu,
tam lafa girecekken,o seslendi.
bana 2 poğaça 1 çay,
eski dostuma da,çay verin lütfen
açık olsun şekersiz ve Fincan da,tabak ve kaşığa lüzum yok.
gördünüz mü? unutmamış..