Gördün mü gökyüzünün kızıla boyandığını. Suların alev alev yandığını. Bütün köprülerin yıkılıp, bütün gemilerin battığına şahit oldun mu? Bir iç çekiş de çaresizliğine yenik düşen kuşların kanat çırpışlarını, martıların kuruyan denizlere nasıl hasret kaldığını ve gönüllerin deprem sonrası sefaletini hiç gördün mü?
Geceler boyu soğuk duvarların ses vermesini bekledin mi? Pencerenden süzülen ayın solgun ışıltılarında, ağırlaşan göz kapaklarına inat, kabusa dönmemesi içim rüyaların, uykusuzluğa katlandın mı?
Hiç gecenin sessizliğinde kalp atışlarını dinledin mi? Susuzluktan çatlayan dudaklarında, solgun kalmış son tebessümün izi silinmesin diye, yanmaya razı olup da, seyrettin mi berraklığını bir bardak suyun? Islandın mı sağanak yağmurunda hayallerinin.?
Şimdi tut ellerimden. Sonsuzluğuna sevdaların birlikte kanat açalım. Geçit vermez yüceliklerinde dağların çiçekler toplayalım. Bir çoban çeşmesi tefekküründe umut olalım yalnızlığına yolcuların, susuzluklarında bir damla su olalım. Bulutlarda sevda taşıyalım sevdayı bilmeyen yetim kalmış ruhlara. Sağanak olup sevgi sevgi yağalım çöllere ki; vahalar çöller boyu yeşersin.
Sen; açlığında kahrolmuş ruha ekmeksin.
Sen; susuzluğunda can çekişen damarlarda kan.
Sen; yitirilmiş umutlarda ışıksın
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta