Gördün mü Şiiri - İsmet Bozkurt

Çık gel gülüm hiç kimseyi sevemem
Bir gönüle girdiğimi gördün mü
Sen ağlama kurban olam Fadimem
İnce hasret ördüğümü gördün mü

Aşk mabedim senin elâ gözlerin
Çınlar oldu kulağımda sözlerin
Dermanım yok taşımıyor dizlerim
Çöküp divan durduğumu gördün mü

Arıyorum bir serçemi yitirdim
Emeklerim ben fer'imi bitirdim
Avuç açıp dua ettim oturdum
Şu boynumu burduğumu gördün mü

Boş odamı kaplayan şu bulutlar
Yeşermeden boşa çıktı umutlar
Gözlerimde akar oldu oluklar
Soğuk taşlar sardığımı gördün mü

Kalakaldı son dokunuş elimde
Yaprak soldu yeni açmış gülümde
Hıçkırıklar boğulurken dilimde
Boğazımda kör düğümü gördün mü.

Sen olmazsan sanma ki ben yaşarım
Gel de yârim yüce dağlar aşarım
Hiç düşünmem tatlı candan geçerim
Senin için öldüğümü gördün mü

İsmet Bozkurt