Beklerken çoktan bitmişleri
Nereye çekersen, demiştimleri
Ucu açık “mutluluğa” kaldırdığın kadehi
Üstüme almadım
Öylece çıktım
İçim yanarken dışa dökülenleri
Sesi var kendi yok ayak seslerini
Geçmişle yaşanmaz diyen sözlerini
Anılara bırakıp
An sızıp çıktım
Olmadığım her yerin anahtarını
Bütün sandığın bensiz zamanları
Saçlarında biriken beyaz sayfaları
Felekten her günü
Çal diye çıktım
Aldım attığın yerden kendimi
Öpüp temizleyip yükseğe koydum
Uzun uzun baktım son kez arkama
Dönmeyi bilmeyen
Can gibi çıktım
Seni benden sormasın artık yüreğin
İsmini yazıp nerdesin bulsun
Bütün meydanları sana bıraktım
Sen yerdesin diye
Ben göge çıktım
Allah kimseyi aşkla terbiye etmesin
Yaşarım Gönül tokluğuna
İstanbul gibidir sevmek, kanatlarından vazgeçmek
Hazırım ateşle oynamaya
Kayıt Tarihi : 28.2.2008 18:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yana yana döne döne düşer yürek aşka, her defasında sanar bu defa başka... İstanbul gibidir sevmek, gördün; mümkün değil yok farzetmek. Sevmeğe gelir her yürek, yanmadan sevilmez bilerek ve her kelebek aşk için hazırdır ateşle oynamaya kaybedeceğini bilerek..
Öpüp temizleyip yükseğe koydum
Uzun uzun baktım son kez arkama
Dönmeyi bilmeyen
Can gibi çıktım ...................
SÖYLEYECEK BİŞEY YOK.......ELİNE YÜREĞİNE SAĞLIK CANIM YAAA :))
TÜM YORUMLAR (3)