Gördüm, Korktum, Yandım.

Bu sabah penceremi açtım,
Küf tutmuş hayallerim havalansınlar diye,
Ayıklayıp hepsini,
Tarihi geçmiş olanları atacaktım.
Boşalttım hepsini odamın orta yerine,
Birini çektim içlerinden rastgele,
Tarihi geçmiş, ayırdım kenara,
Bir başkasını çektim, aynı,
Bir başkası aynı…
Kısa sürede tepeyi taşıdım odamın diğer ucuna,
Geriye kalan birkaçı hariç.
Tarihi geçenlerden bazılarına kıyamadım,
Onları defterlerin, kitapların arasına sakladım.
Küf kokusu sarmasın kitaplığımı diye,
Alkolle yıkadım, tütünle tütsüledim.
İşe yarayanları, tarihinin geçmesini beklercesine,
Sıkıştırıp bıraktım bir kenara.
Korktum onları görünce,
Onları görünce, geleceğimi gördüm,
Geleceğimi görünce, gelmeyeceğini gördüm,
Gelmeyeceğini görünce, içimdeki derin boşluğu,
Gördüm,
Korktum.
Takvime baktım korkum arttı.
Orada hayallerin içinde,
Tarihi geçmiş, ama küf tutmamış,
Bir çift göz gördüm.
Onlar beni görmedi,
Hiç,
Ama ben gördüm,
Korktum.
Eskimiş hayalleri toplayıp,
Yaktım.
Küf kokusu boğazımı
Yaktı.
Dönüp, sakladıklarıma bakmak geldi içimden,
Sanki uzun bir süre göremeyecekmişim gibi
Baktım, gördüm, korkularım yanmış.
Tekrar yanmaktan korktum.
Gördüm, korktum, yandım.
Korktuğumu gördüğüme yandım.
Ben, tekrar yandığımı görmekten korktum.
Bu korku,
Benden gitmez artık.