Gördüm Ki Şiiri - İbrahim Ateş

Sanma tükenmez bu ömür.

Görmüyor musun nasıl da boşa geçti koca ömür.

Gecemde odama dolan duman, kasvet kokuyor.

Sabahıma sararmış düşlerle uyanıyorum.

Hep mi yanlışa götürür beni ayaklarım.

Gözlerimle gördüm hakikati duydu kulaklarım.

Kaç çığlığı salmalı gökyüzüne,

Kaymak üzere olan yıldızları tutmak için.

Düşümde hep kötüler kazandı.

Aldandım bu yapay hakikate.

Yüreğimde bir çarpıntı,

Kimdir beni teslim eden ecele.

Ben büyüdükçe,

İçimdeki çocuk da büyür sandım.

Zaman geçtikçe,

Gördüm ki, ömür bir günmüş geç farkına vardım…