Gördüm Şiiri - Yağız Şimşek

Gördüm ki başkasını seviyorsun,
Duysam belki umursamazdım.
Ama görmek…
Duyduklarını inkar edebilirsin.
Peki ya gördüklerin…
Kendini kendine nasıl inkar edeceksin ki?
Duyduklarını başkası söyler,
İkinci şahıs sana yalan söyleyebilir.
Peki ya gördüklerin,
Peki ya sen,
Nasıl inkar edeceksin kendini kendine,
Ruhunu nasıl inandıracaksın şahit olduklarının aksine…
Yapamazsın ki,
O artık biliyor, ruhun görüyor, kalbin sıkışıyor.
O, başkasını seviyor.
Sana sadece buruk bir sevinç kalıyor.
Onun mutlu olmasının getirdiği ufak bir sevinç.
Ve birde bolca hüzün,
İçini tamamen kaplayana kadar,
Adeta bir duman gibi yayılacak.
Ruhunun her köşesi üzüntüyle dolacak.
Sonra yavaş yavaş dağılacak bu duman,
Unutacaksın.
Aşkını değil üzüntünü unutacaksın.
Ama şahsına gizleyemediğin gerçekler,
Hep seninle kalacak.
Kabullenmek zorunda kalacaksın.
Ne zaman mı tamamen kabulleneceksin?
Bir süre sonra normal gelecek sana bu acı gerçek,
İşte normal geldiği gün,
Bilki artık kabullendin.
Ruhunu dinliyorsun.