Gördüm Şiiri - Yılmaz Garip

Bunca ilim tahsil edip,
İlim öğretenleri.
Nefsin şerrinden kurtulup,
Hidayete kavuşmak isteyenleri.
İmansız gitmekten korkup,
Şefaat dileyenleri gördüm.

Her emre itaat edip,
Ben bilmem O bilir diyenleri.
Nefsin isteklerini kırıp,
Taklid-i imana kavuşanları.
Yaratandan af dileyip,
Zikir ve şükür edenleri gördüm.

Tek başına ilim yetmez,
İhlas ile çalışıp, yorulmak gerek.
Tevbe-i nasuh yetmez,
Tevbeye de tevbe gerek.
Samimiyyete samimiyyet,
Tevbesine sadakat gösterenleri gördüm.

Kalp kırmak çok kötüdür,
Yetmiş Kabe yıkmak gibidir deyip,
Kardeşinin cehaletini gördüğünde,
Gökten zembille inenler gibi,
Tepeden bakıp alay eden,
Nice, nice alimleri gördüm.

Evladım deyip başını eze eze,
Dedi-kodu tatlısı! Yediren herkese,
Ekmeğini yediği evladını her nedense,
Kötüler, çekiştirir, eder elaleme kepaze.
Bunlar da yetmez, evlat bir gün gülmezse,
Hakkımı helal etmem, diyen anneleri gördüm.

Nasihat etmeyi marifet bilip,
Nasihatlerden kendi pay almayanları.
Anlattığı kıssalardan hisse almayıp,
İslam Ahlakından yoksun kalanları.
Minare üstüne minare dikip,
Sonra bir tekmede yıkanları gördüm.