Gördüm Şiiri - Selahattin Ölmez

GÖRDÜM

Ben insanları sevdim,çünkü ALLAH yaratmış onları
Dost eli uzattığımda ağlayanları gördüm,üzüldüm.
Bosna Hersek,Çeçenistan,Filistin de akan kanları,
Şahadet şerbetini içmeye koşanları gördüm,üzüldüm,…

Lokmamı paylaşmak istedim onlarla,her sofrada,
Aldığı yardımı,başkalarıyla paylaşanlar vardı orada.
Nijerde,Ütopyada,açlıktan ölüyorken insanlar ortada,
Küfretmeyip şükreden insanları gördüm,sevindim.

Bir alem ki gezinirken ortada,böbürlenenleri gördüm,
Bu alemde tenhada,ibadet edenleri gördüm,üzüldüm,
Batıl ile savaşırken,dua edip te ağlayanları gördüm,
Ezilmişliğin acısını çekenleri gördüm,oralarda üzüldüm.

Gördüm ellerini semaya kaldıran kullarını gördüm,
Aç susuz,gururu ve onuru için savaşanları gördüm,
Sefil ve perişan hallerde bile hakka sığınanları gördüm,
Toprakları için canlarını veren insanları gördüm sevindim.

Çanakkale’yi geçilmez yapan,ataların yurdunu gördüm,
Şehitlerin yattığı meclisi gördüm,hüzünlendim,üzüldüm,
Bu vatan nasıl kazanılmış gördüm şimdi daha iyi anladım,
Kıymet bilmezliğimizi anladım,Vatan için vefasızlığa üzüldüm.

Çanakkale’den yükselen ALLH; ALLAH seslerini orada duydum,.
Dua gibi bir silahın olduğunu ve gücünü orada gördüm,
Vatan için,şahadet şerbetine koşanları,rüyamda gördüm,
Atalarım ne asil milletmiş,Kıymetini bilmemişiz ona üzüldüm..

SELAHATTİN ÖLMEZ
02,05,2005