Toz-duman içinde, kalmıştı her yer,
Kıyamet gününü, andırır gördüm.
Elinde çikolotayla, asker,
Küçük bir çöocuğu, kandırır gördüm.
Anası ağlıyor, ölmüş babası,
Belki de kalmamış, hiç akrabası,
Kanlar içindeydi urbası,
Ekmeğini suya, bandırır gördüm.
Çocuksu yüreği, şekerle kandı,
Uzanan 'o' eli, dost eli sandı,
İşgalden çok, ikramına inandı,
İçinde acıyı, dindirir gördüm.
Ne ekmek verdiler, ne de bir ilaç,
Yıllar-yılı anasını, babasını aç,
Petrole göz-dikip, toprağı kıraç,
Bırakarak halkı, sindirir gördüm.
Babasını acımadan öldürüp,
Kendini 'barışçıl', gibi bildirip,
Engelleri teker teker kaldırıp,
Her taraftan asker, indirir gördüm.
27 Mart 2003
İsmet TopKayıt Tarihi : 8.11.2009 17:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Top](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/08/gordum-139.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!