Yıldızları ayı güneşi,
Gökyüzünü yeryüzünü sığdırdığım,
İçerimin,
Üzerinde yaşadığım dünyadan daha büyük olduğunu
gördüm,
Ve bir metrekare yere sığabilen bedenimin,
Ne kadar küçük olduğunu,
Gördüm.
Kanamayı durduranın da al kanları akıtanın da,
Aslında beyaz bir hücreden ibaret olduğunu
Gördüm.
Bir katilin de bir mazlumun da nihayetinde,
Bir şevkatli anne tarafından
Özenle emzirildiğini,
Gördüm.
İnsana öldürme eğitimi veren askeri birlikle,
İnsanı kurtarma eğitimi veren hastaneyi,
Yan yana,
Gördüm.
Ambulansı ve tankı kullanan ın aynı insan olduğu nu,
Gördüm.
Yer çekiminin bizi çeke çeke en sonunda,
İçerisine kadar çektiğini gördüm.
İnsanın ölene kadar sevebilme ve nefret edebilme,
Yeteneğini hiç yitirmediğini,
Gördüm.
Her güzel olan şeyin bir zıddı olduğunu,
Her kolayın bir zoru olduğunu,
Gördüm.
Daha sonsuz bir çok şeyi göremediğimi,
Gördüklerimi biriktirip,
Her şeyi iyiye ve güzele dönüştürebileceğimi,
Gördüm.
Ozanoğlu 21.06.2009
Ömer TemelKayıt Tarihi : 21.6.2009 23:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Temel](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/21/gorduklerim-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!